Coroczna kontrola stanowisk maliny moroszki i wielosiłu błękitnego w Trójmiejskim Parku Krajobrazowym

Data: 14-09-2017
kwiaty wielosiłu błękitnego (fot. Dariusz Ozarowski) grafika
stanowisko wielosiłu błękitnego (fot. Dariusz Ozarowski) grafika
kwiatostany wielosiłu błękitnego (fot. Dariusz Ozarowski) grafika
stanowisko maliny moroszki (fot. Agnieszka Kowalewska) grafika
liście maliny moroszki (fot. Agnieszka Kowalewska) grafika
płonne pędy maliny moroszki (fot. Agnieszka Kowalewska) grafika

 

Każdego roku w sezonie letnio-jesiennym pracownicy Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego dokonują kontroli stanowisk wybranych, szczególnie cennych gatunków roślin, rzadkich na terenie Parku. Między innymi kontrolą objęte są malina moroszka i wielosił błękitny. Obydwa te gatunki podlegają w Polsce ochronie ścisłej. Celem kontroli jest oszacowanie liczby osobników na stanowiskach oraz dokonanie oglądu w celu stwierdzenia ewentualnych zagrożeń.

Malina moroszka (Rubus chamaemorus) według Czerwonej Księgi Roślin uznawana jest za gatunek zagrożony wyginięciem. Jest to roślina arktyczno-borealna, w Polsce występuje jako relikt glacjalny. Na Pomorzu znana jest z nielicznych stanowisk, z których jedno znajduje się w północnej części Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. Okazy moroszki rosną tu głównie w dobrze zachowanym kompleksie boru bagiennego oraz częściowo na przylegającym do niego torfowisku. Kontrola tego stanowiska prowadzona jest regularnie od 2012 roku. W tym roku liczbę osobników moroszki w obrębie stanowiska oszacowano na min. 100 – jest to wartość porównywalna z wynikami kontroli ubiegłorocznej. Wśród nich było wiele osobników młodych. Podobnie jak w latach ubiegłych, nie stwierdzono okazów kwitnących lub owocujących.

Wielosił błękitny (Polemonium coeruleum) także znany jest z zaledwie jednego stanowiska na terenie Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego, położonego na jednej wilgotnych łąk w południowej części Parku. Od kilku lat wielkość populacji wielosiłu na tym stanowisku utrzymuje się na podobnym poziomie – w tym roku naliczono 76 kwitnących okazów.

Na podstawie obserwacji i porównania z latami ubiegłymi wydaje się, że obydwa objęte kontrolą stanowiska roślin znajdują się w dobrej kondycji i obecnie nie występują czynniki, mogące zagrozić ich trwałości.