Na tropie wójcika

Wiosną 2011 roku w Lasach Oliwskich ponownie stwierdzono wójcika. Lęg nie został zaobserwowany, ale samiec intensywnie śpiewał przez 4 tygodnie. Wójcik (Phylloscopus trochiloides) zwany dawniej świstunką zielonawą to mały ptak wędrowny. Zimę spędza w południowo-wschodniej Azji (Indie, Indochiny). W związku z tym, że jego zimowiska są tak oddalone, jest jednym z najpóźniej przylatujących do nas gatunków ptaków. Okres przylotów do Europy trwa od kwietnia do maja. Świstunka zielonawa zasiedla głównie wschodnią część naszego kontynentu. Do Polski regularnie zalatuje, przy czym tylko niektóre osobniki (głównie na północy i wschodzie kraju oraz w górach) przystępują do lęgów. Gnieździ się w widnych lasach, czasem również w parkach. Wójcik dla początkujących obserwatorów jest trudny do odróżnienia od innych krajowych świstunek. Wyróżnia go jasna pręga na skrzydle oraz długie jasne brewki łączące się ponad dziobem. Dobrą cechą rozpoznawczą jest śpiew. Szybkie, powtarzane trele: ciple – ciple – ciple – tjep – tijep – cicipe – cicipe są nie do pomylenia z żadnym innym gatunkiem. Jednak, by wójcik został uznany za ptaka lęgowego, konkretną obserwację spełniającą kryteria gniazdowania pewnego należy zgłosić do Komisji Faunistycznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego, a następnie czekać na jej akceptację. Wspomniana Komisja, składająca się z zespołu ekspertów, ma na celu zweryfikować rzetelność zgłoszonej obserwacji. Pozytywne orzeczenie Komisji Faunistycznej sprawia, że dane stwierdzenie może być podawane do informacji w naukowych publikacjach.

W Trójmiejskim Parku Krajobrazowym kilkukrotnie obserwowano wójcika, jednak tylko w 1992 roku odnotowano jego gniazdowanie (KF nr 9, Notatki Ornitologiczne 1994, 35, 1-2).